Hubertus van Luik (ook van Maastricht) bisschop; † 727

Feest 3 november

Sint-Hubertus moet ergens in de 7^e eeuw geboren zijn. Volgens sommige bronnen in de regio Aquitanië in het zuidwesten van het huidige Frankrijk. Sint-Hubertus was de laatste bisschop van Maastricht en degene die de bisschopszetel naar Luik verplaatste. Hij reisde veel rond door de Ardennen wordt ook de ‘apostel van de Ardennen’ genoemd. De plaats Saint-Hubert is naar hem vernoemd.

Hubertus diende aan het hof van Pepijn van Herstal. Na de dood van zijn vrouw stelde hij zijn leven in dienst van God. Volgens de legende was hij de oudste zoon van de hertog van Aquitanië en werd hij op 18-jarige leeftijd tot ridder geslagen. Hij had eigenlijk graaf van Parijs moeten worden, maar door allerlei ruzies aan het hof werd hij verbannen. Hij nam zijn intrek bij zijn neef Pepijn in Metz. Later zou hij in zijn rechten zijn hersteld. Gaandeweg verslechterde de band met Pepijn vanwege allerlei duistere zaken in diens privéleven. Zo kwam Hubertus naar Maastricht en werd daar letterlijk volgeling van Lambertus.

Een andere legende weet over zijn bekering nog te vertellen dat Hubertus op Goede Vrijdag met zijn vrienden ging jagen. Op een goed moment verwijderde hij zich een stukje van de overigen, omdat zijn honden achter een hert aanzaten. Plotseling kwam uit de bosjes een hert op hem af met een kruis in het gewei. Hubertus sprong van zijn paard en viel op zijn knieën. Hij hoorde hoe een stem tot hem zei: "Hubertus, waarom verdoe je je tijd met dit soort bezigheden? Van nu af zul je niet meer dieren vangen, maar mensen." Hubertus antwoordde: "Heer, wat moet ik doen?" Waarop de Heer zei: "Ga naar mijn dienaar Lambertus, de bisschop van Maastricht. Deze zal u mijn wil kenbaar maken." Toen verdween de verschijning en Hubertus ging dus naar Maastricht. Nadat zijn vrouw overleden was, stuurde Hubertus zijn zoon Floribertus in de leer bij bisschop Lambertus. Zelf ging hij op bedevaart naar Rome. Hij kwam daar aan op 16 september, de dag voordat Lambertus zou worden vermoord. In die nacht verscheen een engel aan paus Sergius met de kromstaf en de ring van Lambertus en hij zei dat hij bij het graf van Petrus iemand zou vinden de opvolger van Lambertus moest worden. Zo werd Lambertus door de paus op een dag tot diaken, priester en bisschop gewijd. Daarbij gebeurde nog een wonder. Vanuit de hemel werd zijn benoeming nog eens bekrachtigd getuige het feit dat een engel hem een pallium (of stola) en een zilveren sleutel aanreikte, die onder andere de kracht bezat om hondsdolheid te genezen. Toen volgde Hubertus' bisschopswijding, waarna hij zijn eerste mis opdroeg in de Sint-Pieterskerk in Rome. Tenslotte ging hij terug naar Maastricht, waar hij nog 13 jaar als bisschop resideerde. Daarna bracht hij het lichaam van Lambertus over naar Luik. Daar zetelde hij nog eens dertig jaar.

[Naar de Hubertuslegende, zoals verteld in: Régis de la Haye 'De Bisschoppen van Maastricht' Maastricht 1985 pp.76-77]

Verering & Cultuur
Hij is patroon van de jagers. In Limburg zijn ook veel schutterijen naar hem vernoemd. Aan zijn feestdag (3 november) zijn allerlei gebruiken verbonden. Zo wordt er onder meer Hubertusbrood gebakken en in de kerk gezegend. Er zijn in Limburg tal van Hubertusfeesten.

Bron: Heiligen.net